วัตถุประสงค์หลัก สมาคมอนุรักษ์พระเครื่องพระบูชาไทย

วัตถุประสงค์หลัก สมาคมอนุรักษ์พระเครื่องพระบูชาไทย
1.) เพื่อการอนุรักษ์พระแท้ให้อยู่ต่อไปไม่ให้ถูกทำลายโดยการกำหนดพิมพ์ กำหนดตำหนิในพระเครื่องโดยกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งแบบ ซึ่งควรจะพิจารณาพิมพ์และเนื้อโดยภาพรวมวงกว้าง ตัวอย่างเช่นเราแยกแยะคนเอเซีย ฝรั่ง แขก นิโกรเพื่อเจาะลึกลงไปอีก เช่นฝรั่งบางคนมีไฝ มีสิว ใส่เสื้อต่างสี และไปบอกว่าคนนี้ไม่ใช่ฝรั่งก็คงไม่ถูก แต่ก็ยังคงไว้มาตรฐานการพิจารณาเป็นข้อๆ โดยมีหลักวิวัฒนาการทางธรรมชาติด้านโบราณคดี โลหวิทยา ฯลฯ รวมถึงส่วนประกอบตามหลักด้านวิทยาศาสตร์ ตลอดจนกระบวนการผลิตหรือสร้างแต่ละยุคและเชื่อมสัมพันธ์กับประวัติศาสตร์สมัยด้วย
2.) ความหมายพระแท้ของสมาคมฯ หมายความว่าแท้ทั้งนอกคือพิมพ์ทรงถูกต้องตามหลักตามยุคพุทธศิลป์ มีความเก่าเหมาะสมกับอายุพระเครื่องนั้น และแท้ในหรือดีในคือมีพลังพุทธคุณวิเศษที่ได้รับการปลุกเสกจากผู้สร้าง ซึ่งสมาคมฯ ให้ความสำคัญพอๆ กับพิมพ์ทรง โดยมีคณะกรรมการและสมาชิกผู้ที่ศึกษาเรื่องพลังภายในองค์พระนี้โดยตรงควบคู่กับกรรมการพิมพ์ทรงและกรรมการด้านโบราณคดีด้วย
3.) ให้การสนับสนุน-รับรองและมีส่วนร่วมการจัดหมวดหมู่พระเครื่อง พระบูชาที่ค้นพบใหม่ หรือยังหาข้อสรุปมิได้ จากหน่วยงานอื่นๆ ตามหลักเกณฑ์สมาคมฯ เพื่อดำรงรักษาไว้ มิให้สูญหาย อีกทั้งให้การสนับสนุนจัดฐานข้อมูลพระใหม่ที่มีการปลุกเสกจากครูบาอาจารย์ผู้ทรงฤทธิ์ กสิณ สมาธิชั้นสูงและพิธีการดี ถูกต้องตามจารีต โดยมาตรฐาน-หลักเกณฑ์ของสมาคม เพื่อมิให้เป็นภาระต่ออนุชนรุ่นหลัง ดังเช่นปัญหาที่ถกเถียงกันดังเช่นทุกวันนี้
 4.) เพื่อนำพระเครื่องไทยไปเผยแพร่ในต่างประเทศ ไปสู่ความมาตรฐานสากลที่สามารถอธิบายต่อสังคมทั้งระดับท้องถิ่น-ระดับประเทศและนานาชาติได้
5.) มีความซื่อสัตย์ ยุติ-ธรรมต่อวิชาชีพ ในการตัดสินพระเครื่อง
6.) ไม่นิยมสนับสนุนพระเก๊ที่มาจากการมโนคิดเอาเอง หรือการสร้างภาพพระเก๊ให้เป็นพระแท้และถึงทางตันในที่สุด
7.) สนับสนุนกิจกรรมนิทรรศการเกี่ยวกับพุทธศาสนาและการอนุรักษ์พระเครื่องพระบูชาไทยสู่ต่างประเทศ